Jessie (24) Kroon en haar zus Nicky (27) uit Amersfoort leven al bijna vier jaar zonder afval. Wat begon als een (mislukt) experiment liep uit op een compleet nieuwe levensstijl. Nu willen ze nooit meer terug. Maar hoe doe je dat, leven zonder prullenbak? Zootje Geregeld belde Jessie (rechts op de foto) voor een Trash Talk.

Hebben jullie geen prullenbak meer?

“Helaas, aan afval is niet te ontkomen, maar we produceren inderdaad bijna niets. We hebben nu een linnen tas per maand. Daarbij hebben we ongeveer een linnen tas papier per maand, 1 linnen tas glas en 1 linnen tas plastic per kwartaal. Onze dagelijkse boodschappen zijn honderd procent verpakkingsloos. Maar sommige dingen kun je gewoon niet zonder verpakking krijgen: medicijnen bijvoorbeeld. Nog een voorbeeld: we hebben allebei een Fairphone. Dat is een telefoon waarvan je de onderdelen kunt vervangen zodat je niet de hele telefoon hoeft weg te gooien als hij kapot gaat. Maar toen ik laatst een nieuw onderdeel bestelde, kwam dat in een plastic zakje per post. Ai! Ja, dan moet je wel iets weggooien.”

Kun je nog wat voorbeelden geven van wat je doet om afval te voorkomen?

“Onze kleding is tweedehands en de meeste boeken lenen we in bieb. Als we toch een boek bestellen, vragen we of het zonder plastic kan. Veel afval kun je trouwens opnieuw gebruiken; in een oude envelop kun je weer opnieuw iets sturen bijvoorbeeld. Oh, en onze verzorgingsproducten maken we zelf.”

Waarom zijn jullie hiermee begonnen?

“We lazen toevallig een bericht van een Amerikaanse blogger die helemaal zonder afval leefde. Het zag er onmogelijk maar ook zo mooi uit en toen dachten we: kunnen wij dat ook? In Nederland was er toen nog niet veel over bekend, dus besloten we zelf een maandlang te proberen geen afval te produceren. We waren net allebei naar een andere stad verhuisd, die verandering was een goed startpunt.”

En, hoe ging het?

“Het was leuk bedacht, maar een beetje naïef. Je kunt namelijk onmogelijk in één maand alles omgooien. Daar stonden we dan in de Albert Heijn waar alles natuurlijk nog steeds verpakt was. Zelfs aardappelen worden soms per stuk verpakt verkocht! De eerste dagen waren vooral frustrerend, we kwamen thuis met alleen maar brood en groenten. Het mislukte jammerlijk. Maar juist daarom besloten we: als wij het verder uitzoeken en er een weblog over maken, dan kunnen we anderen die dit ook willen een hoop gedoe besparen. Zo is het Zero Waste Project ontstaan.”

Kost het niet ontzettend veel tijd om zo te leven?

“Inmiddels niet meer. We doen het al meer dan drie jaar naast een full time baan en het gaat prima. Het is vooral een kwestie van gewoonten veranderen. In het begin is dat moeilijk, maar als het eenmaal routine is, wil je niet anders. Het gaat nu zelfs sneller dan vroeger omdat we precies weten wat we willen. Sommige dingen maken we niet meer zelf, want we vinden dat het te doen moet zijn naast je werk. Eerst maakte ik mijn eigen afwasmiddel, maar dat kostte echt tijd. Toen ontdekte ik dat ik ook afwasmiddel kon tappen in een afvalarme supermarkt. Veel fijner! Mascara en eyeliner zelf maken is ook veel moeite. Dat kopen we in herbruikbare of recyclebare verpakking. Eerst wilden we ook altijd ons eigen brood bakken. Maar ook dat is best veel werk. Bovendien is het brood bij de biologische bakker lekkerder. Dat nemen we nu mee in onze eigen broodzak.”

Denk je wel eens: nu gaan we te ver?

“Nee. Hoewel…. sinds kort heb ik een wormenbak. Die wormen eten mijn groenafval op en composteren het. Dat is wel even wennen, ik had nooit gedacht dat ik dat zou doen. Maar het werkt heel erg goed!”

Hoe reageert jullie omgeving?

“Eigenlijk heel positief. Dat is denk ik ook omdat we niet als een soort predikant vertellen wat je moet doen. Wat me opvalt is dat het mensen vooral inspireert om het anders te doen. Dan zeggen ze opeens: ‘Oh ja, je kan appels natuurlijk ook gewoon los in je mandje doen!’ Natuurlijk krijg je soms ook zure reacties. Eerst had ik heel erg het gevoel dat ik mezelf moest verdedigen, maar dat heb ik inmiddels afgeleerd. Iedereen mag zijn wie hij wil zijn. Wat ik trouwens erg leuk vind is dat producenten en bedrijven ook steeds bewuster worden. Ook de politiek is zich steeds meer bewust van het feit dat we het afvalprobleem niet langer kunnen negeren.”

Wat is het leukste aan deze manier van leven?

“We zijn oprecht gelukkiger geworden. Dat was geen doel, het is gewoon gebeurd. Ik denk dat dat komt omdat we veel makkelijker keuzes kunnen maken. We doen niet meer mee aan het wegwerpleven, hoeven ons niet meer te laten opjagen door elke week een nieuwe collectie bij de H&M. Dat geeft veel rust en overzicht. En een zero waste lifestyle brengt ook meer kwaliteit. We kopen namelijk alleen maar producten die lang mee gaan en er goed uitzien. Bovendien houden we meer tijd en geld over voor leuke dingen zoals het bezoeken van festivals.”

In september komt jullie eerste boek uit, ‘Het Zero waste Project’. Kun je alvast wat tips geven?

“Begin eens met de spullen die je maar één keer gebruikt. Rietjes bijvoorbeeld, of een waterflesje. Daar zijn goede alternatieven voor die je niet hoeft weg te gooien. En als je een stap verder wil gaan: kijk dan als een product op is of je het kunt vervangen door een product zonder verpakking. Shampoo bijvoorbeeld. Een shampoobar werkt net zo goed en zit niet in een flesje. Maar probeer het roer niet in één keer volledig om te gooien zoals wij deden, dat is een recept voor mislukking. Honderd procent afvalvrij is bijna onmogelijk, maar je kunt wel telkens kijken hoe je het zo goed mogelijk kan doen. En echt, na drie jaar kan ik zeggen: er is veel meer mogelijk dan je denkt.”

Lees ook het weblog van Jessie en Nicky: Zero Waste Project

‘Het Zero waste project’ kun je nu al reserveren op Bol.com.

CC foto: Zero Waste Project.